طرح اختلاط به روش ویم یک روند آزمایشگاهی برای طراحی مخلوط های آسفالتی است که بر مبنای دو پارامتر چسبندگی و اصطکاک عمل می کند.
قبل از آنکه نمونه ها در پایداری سنج مورد آزمایش قرار گیرند، وزن مخصوص و مقدار حفره های آنها اندازه گیری می شود. دستگاه پایداری سنج در روش ویم در واقع یک دستگاه آزمایش سه محوری است که بار قائم روی آن اعمال شده و تغییر فشار جانبی در آن اندازه گیی می شود. این روش توسط شخصی به نام «فرانسیس ویم» در اداره ی راه ایالت کالیفرنیا ابداع شد و از آن به بعد اصلاحات زیادی بر روی آن انجام شد.