این قیرها به طور معمول در دمای بالاتر از نقطه اشتعال خود ذخیره، حمل و استفاده می شوند و در ردیف کلاس سه مورد بررسی قرار می گیرند. وقتی که مقدار قیر حل شده بیشتر از نفت سفید باشد، نقطه جوش آن در ردیف کلاس دو قرار می گیرد و زمانی که ذخیره سازی و حمل ونقل در دمای بالای نقطه جوش صورت گیرد، باید آنها را در کلاس دو رده بندی کرد.
