– هنگامی که قیر به شکل مایع روان است می تواند به آسانی جریان یابد و باعث گسترش آتش شود؛
– در آتش سوزی بزرگ قیر، به دلیل دمای بالای مایع، خاموش کردن آن مشکل است؛
– استفاده مستقیم از آب بر سطح قیر داغ باعث فوم کردن قیر به علت تبدیل آب به بخار می شود که باعث جوش آمدن قیر و گسترش آتش و به خطر انداختن پرسنل می گردد. از آب به هیچ عنوان نباید به صورت مستقیم استفاده گردد، بلکه باید توسط مه و نازل های اسپری باشد؛
– قیر نسوخته مایع ممکن است حتی تا دمای بالاتر از اشتعال داغ شود، بنابراین نه تنها باید آتش را خاموش و سرد کرد، بلکه باید از اشتعال دوباره جلوگیری نمود و حجم قیر را قبل از تماس با هوا سرد کرد؛
– سوختن قیر با دود غلیظ قهوه ای یا سیاه، کاهش شدید میدان دید را به همراه دارد.
راهبرد اعمال شده به هنگام مبارزه با آتش قیر، وابستگی زیادی به مقدار مواد در معرض خطر آتش سوزی دارد. با این حال، به عنوان یک اقدام اولیه برای محدود کردن انتشار آتش، المنت های حرارتی و دیگر تجهیزات مربوط به تانک ها و ظروف حاوی قیر، باید در اولین زمان ممکن خاموش شوند.
